از قمپز‌های فیروز مشتاق تا نمایش شخصیت‌های صیغل خورده از جنس مردم؛ فصل سوم «دودکش» باید چگونه باشد؟

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، پخش سریال کمدی «دودکش ۲» به کارگردانی برزو نیک نژاد و تهیه کنندگی زینب تقوایی در حالی به تازگی در شبکه یک سیما به پایان رسید که صحبت‌های مخاطبان و منتقدان درباره آن نشان از گوناگونی و تنوع گسترده نظرات دارد. سریالی که با یکی از پربیننده‌ترین باکس‌های تلویزیون آن هم در شب‌های تابستان، گرمای خاصی به آنتن بخشید و لحظاتی شاد را خلق کرد، اما همچنان برای رسیدن به نقطه ایده آل و از حیث استفاده از تمام پتانسیل هایش، جای تأمل و بررسی بیشتری دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بیشتربخوانید

الهام اخوان: دوست دارم همه نقش‌های جهان را بازی کنم/ وقتی وارد «دودکش» شدم احساس تنهایی نکردم

در واقع با احترام به مطالبه های زیادی که برای ساخت سری بعدی «دودکش» وجود دارد، در این مطلب تلاش کردیم با اشاره به نقاط قوت سریال، پیشنهادهایی برای بهتر شدن آن و بسترسازی برای باقی ماندن آن به عنوان برندی قابل اطمینان و جذاب را مطرح کنیم.

کاراکتر‌های «دودکش ۲» به مثابه سرمایه‌ای خوب

آنچه همواره در سیر شخصیت پردازیCharacterization در درام مورد توجه بوده، این است که شخصیتها به مثابه ستونهایی قابل اتکا که گاه باید جور خط قصه های کمرنگ را نیز متحمل شوند، باید ابتدا با مهارت توسط نویسنده پرداخته شوند و روند هویت مندی و تولد را طی کنند. در مرحله بعد کارگردان این شخصیت ها را باید با هوشمندی ورز داده و سر و شکل شان را متصور شود تا به بازیگران انتقال دهد و در نهایت باید بازیگران با درک درست از شخصیت و برقراری ارتباط با او نقش خود را خلق کنند.

در سری دوم مجموعه «دودکش»، برزو نیک نژاد در مقام نویسنده و کارگردان این فرصت را داشته تا دو مرحله نخست را به موازات یکدیگر طی کند. در ادامه انتخاب درست بازیگران سبب شده تا ما در «دودکش» شاهد آدمهایی صیقل خورده و از جنس همین مردم باشیم.

مثلاً فیروز مشتاق (هومن برق نورد) می‌تواند پدر یا برادر بزرگتر خیلی از ما یا اطرافیانمان باشد. او با تمام لغز خوانی و قمپز در کردنهایش، یک آدم قابل شناسایی و درک و البته همدلی برانگیز است. فیروز در مرحله خلق به مدد دانسته‌های نویسنده و ظرفیت‌های کمدی، شخصیتی شده که در عین ذات خوب، ویترینی گاه پرآشوب، مملو از غرولند و پر از به قول خودش «اولدورم بولدورم» دارد! با این وصف او همچنان و بی اغراق محبوب‌ترین و دلنشین‌ترین کاراکتر «دودکش ۲» است. جالب آنکه نویسندگان در سری جدید تلاش کرده بودند برای این کاراکتر، تکیه کلام‌های بیشتری بنویسند و چلنج بیشتری میان او و دیگر کاراکتر‌ها ایجاد کنند.

فیروز به عنوان قهرمان «دودکش ۲» همچنان فردی در دسترس است که تماشاگر او را می‌فهمد. حتی اگر تصمیم بگیرد از طریق پیجر بیمارستان با پسرش صحبت کند یا مدام توی ذوق بهروز (امیرحسین رستمی)، برادر خرابکارش بزند! تماشاگر به او حق بدهد یا خیر، ولی در نهایت با او همدردی می‌کند و ارتباط می‌گیرد. این مسئله درباره دیگر کاراکتر‌های سریال نیز صدق می‌کند.

با این وجود، اما «دودکش ۲» در زمینه افزودن کاراکتر‌های جذاب جدید گرفتار نقصان بود. هرچند در این سری گندم گماسایی (با بازی الهام اخوان) به جمع دیگر شخصیت‌های آشنا دعوت شد و حضورش در رویارویی با خانواده مشتاق و به ویژه بهروز داستانک‌هایی را رقم زد، اما مشخصاً کافی نبود. حتی شرکت دادن موقتی کاراکتر‌های گذری مثل فرزند زن متوفی که فرشهایش را برای شست و شو به قالیشویی قصه سپرده بود یا حتی دوست بهروز، به جهت پرداخت دم دستی و خودداری از بسط در روایت، دردی را از این مشکل دوا نکرد.

حال آنکه در سری سازی‌ها کاراکتر‌های جدید با قرار گرفتن در معیت شخصیت‌های اصلی، هم به پرورش بهتر آنان کمک می‌کنند و هم برای خود هویت مستقل و چه بسا قابل امتداد می‌سازند. ضمن اینکه در «دودکش ۲» کاراکتر‌های عفت سوزنچیان (سیما تیرانداز) و یا افروز مشتاق (نگار عابدی) همچنان امکان بازطراحی و پروراندن بیشتری داشتند. نکاتی که می‌توانند در سری بعدی سریال مورد التفات جدی قرار بگیرند.

فیلمنامه «دودکش» دست نیک نژاد را می بوسد!

ظاهراً بعد از تماشای سه «دودکش» باید این واقعیت را بپذیریم که فیلمنامه این سریال فقط و فقط دست شخص نیک نژاد را می‌بوسد و بس! توفیق فراوان «دودکش ۱» -که نیک نژاد را در مقام نویسنده در خدمت داشت-، شکست «پادری» به عنوان اسپین آف این سریال-که کورش نریمانی را جایگزین نیک نژاد نویسنده کرد - و کاستی‌هایی که در فیلمنامه سری آخر به چشم می‌خورد-چون تلویزیون برای پخش سریال سازندگان را در محدودیت زمانی قرار داد تا بخش عمده‌ای از فرصت نیک نژاد صرف کارگردانی شود-، ثابت می‌کند فقط نیک نژاد است که باید شش دانگ حواسش به فیلمنامه باشد تا کار چفت و بست خوبی بیابد.

دیوید مک کوئین در کتاب «راهنمای شناخت تلویزیون» (نشر اداره کل پژوهش‌های سیما- ۱۳۸۴) می‌نویسد: «خانه و کار مضمون‌هایی متداولند و اغلب مردم قادر به درک طنزی هستند که از اختلاف میان افرادی به وجود می‌آید که مجبور به زندگی یا کار با یکدیگرند. تضاد ارزشها، هویت‌ها و سبک‌های زندگی در قلب کمدی است و هرچه این تضاد شدیدتر باشد، خنده‌ها بلندتر خواهد شد!».

نیک نژاد در مقام نویسنده دقیقاً با درک این فرمول مهم در کمدی، «دودکش» را به قول فیروز مشتاق «به منصه ظهور!» رسانده است. بر همین اساس ضرورت دارد که حتی اگر مقرر می شود نویسندگانی در کنار او به عنوان طراح اصلی جای بگیرند، بر ذهنیات او و تلقی اش از دودکش و آدمهایش آگاه باشند. این آگاهی و وقوف می تواند فیلمنامه «دودکش» را رنگ و جلای زیبایی ببخشد.

منبع: فارس

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: سریال تلویزیونی سریال طنز کاراکتر ها نیک نژاد شخصیت ها دودکش ۲

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۷۵۴۵۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بازیگری متفاوت عمو پورنگ؛ منتظر این سریال در نمایش خانگی باشید

آفتاب‌‌نیوز :

این روز‌ها سریال‌هایی در راه تلویزیون‌اند و در عین حال برخی از تلویزیونی‌های با قدمت هم با کاری جدید سر از نمایش‌خانگی درمی‌آورند.

پیگیری‌هایی که انجام شده این روز‌ها تلویزیون ۵۲ سریال در حال پیش‌تولید و تولید دارد که از سمتِ سیمافیلم پیش می‌رود و سریال‌هایی هم توسط برخی از سازمان‌ها و نهاد‌های فرهنگی پیش می‌رود که به روال گذشته برای پخش از تلویزیون ساخته می‌شوند.

به طور مثال سریال «بوقچی» که مجموعه تلویزیونی فوتبالی است، البته در دهه‌های گذشته داریوش ارجمند و اکبر عبدی سریال «به سوی افتخار» را با فضای مافیای فوتبال به آنتن تلویزیون رساندند. یا «پژمان» با بازی پژمان جمشیدی و پرداختن به بازیکنان شناخته شده و مصائب و مشکلات‌شان، «سه پنج دو» به گونه‌ای سرمایه‌گذاران و مافیای فوتبال، «آخرین بازی» و «لژیونر» هم جزو دیگر کار‌های فوتبالی به شمار می‌رود که تاکنون در ساختار تلویزیون به آن‌ها پرداخته شده است.

البته این روز‌ها «پرویز خان» هم بعد از حضور در جشنواره فیلم فجر و اکران در سینما به شبکه نمایش‌خانگی آمده است.

حالا باید دید «بوقچی» با چه هدفی ساخته شده و تنها قصدِ به هیجان درآوردن مخاطب به واسطه پرداختن به «فوتبال» در یک اثر نمایشی را دارد یا به دنبال اهدافی دیگر است؟

این سریال در تهران به فیلمبرداری خودش ادامه می‌دهد و پیگیری‌ها نشان می‌دهد تا تیرماه تصویربرداری سریال ادامه خواهد داشت. حسن حبیب‌زاده کارگردانی سریال را برعهده دارد و گفته می‌شود موسسه هنری سوره آن را تهیه می‌کند. در این سریال حسن پورشیرازی، امیر غفارمنش، آرش نوذری، امیر کربلایی‌زاده، شهره سلطانی، رامین ناصر نصیر و بسیاری دیگر از هنرمندان به ایفای نقش می‌پردازند.

اما سریالی دیگر که تلویزیونی‌های قدیم به سمتِ آن رفته‌اند یک سریال فانتزی در حوزه کودک و نوجوان است که برای اولین بار داریوش فرضیایی یا همان عمو پورنگ در برنامه تحویل سال یک خبر کوتاهی از آن داد. سریال «لالایی» که قرار است با بازی او بعد از مدت‌ها غیبت و البته فضایی متفاوت از یکی از پلتفرم‌های نمایش‌خانگی پخش شود.

این سریال به کارگردانی احمد درویشعلی‌پور که سال‌ها با داریوش فرضیایی کار کرده و «سرزمین بالش‌ها» را با او در شبکه نمایش‌خانگی داشت این روز‌ها در اواخر تصویربرداری به سر می‌برند و گروه در تهران مشغول فعالیت‌اند تا اواخر اردیبهشت‌ماه کار به پایان برسد. قرار است این سریال امسال در یکی از پلتفرم‌های نمایش‌خانگی پخش شود.

امیر کربلایی‌زاده که مدت‌ها از او خبری نیست و بیشتر به آموزش استندآپ کمدی و اجرای تئاتر مشغول است در این سریال به ایفای نقش می‌پردازد و فرهاد بشارتی هم چندی پیش از حضور خود در این سریال خبر داده بود. قطعاً بازگشت داریوش فرضیایی بعد از مدت‌ها با سریالی در شبکه نمایش‌خانگی را می‌توان به فال نیک گرفت، چون خبر‌ها حاکی از همکاری مجدد او با تلویزیون است.

سریال «لالایی» و نقش‌آفرینی داریوش فرضیایی متفاوت از کار‌هایی است که تاکنون از او به عنوان کاراکتر عمو پورنگ دیده شده است. در عین حال باید دید با حضور او و هنرمندانی که در «محل گل و بلبل» و برخی از پروژه‌هایی که او و دوستان داریوش فرضیایی فعالیت داشته‌اند می‌تواند اقبال را نسبت به محدود کار‌های کودکانه نمایش‌خانگی برگرداند یا خیر.

منبع: خبرگزاری تسنیم