دیگر در سریال‌های کمدی بازی نمی‌کنم/ «گندم» اجتماعی‌تر از بقیه است
تاریخ انتشار: ۴ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۶۳۱۹۵۶
این شب‌ها سریال کمدی دودکش۲ ساخته برزو نیک‌نژاد از شبکه یک در حال پخش است که الهام اخوان در آن نقش گندم را بازی می‌کند. او بازیگر ۳۳ سالهای است که سال‌ها به عنوان منشی صحنه در آثاری چون ساخت ایران دو، پنچری، شیرین قناری و سریال همسایه‌ها حضور داشته است. اخوان دارای مدرک کارشناسی تئاتر و کارشناسی ارشد کارگردانی است و تجربه بازی در فیلم دوزیست و سریال «باخانمان» را در کارنامه دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بازیگر نقش گندم در سریال دودکش۲ در گفتگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا از شرایط پشت صحنه این سریال گفت و شناختی که خودش نسبت به شخصیت‌های دودکش۲ پیدا کرده است. متن کامل این مصاحبه را در ادامه می‌خوانید.
ظاهرا الان مشغول تصویربرداری هستید. کدام قسمت‌ها را ضبط می‌کنید؟
از قسمت ۲۴ می‌گیریم تا انتها. سریال شبانه تدوین نهایی می شود و برای پخش می‌رود.
چطور با وجود این که زود شروع کردید باز هم به تدوین همزمان با پخش رسیدید؟
تعداد روزهایی که برای کرونا تعطیل کردیم، زیاد بود. تقریبا ۳۰ روز تعطیل شدیم. آقای (امیرحسین) رستمی و (برزو) نیک نژاد و محمدرضا شیرخانلو کرونا گرفتند. هر زمانی که وضعیت قرمز می شد، پروژه دو سه روزی به بچه ها استراحت می داد. از حدود ۵ ماه پیش فیلمبرداری را شروع کردیم. ولی مجموعا به اندازه چهار ماه کار کردیم. چند روز به خاطر عید نوروز و رفتن به گرگان فیلمبرداری نکردیم.
شیوع کرونا چقدر روی بازی شما تاثیر گذاشت؟
من همزمان با بازی در سریال باخانمان کرونا گرفتم. سر آن سریال خیلی اذیت شدم. ولی سر سریال دودکش۲ چون یک بار گرفته بودم، باور این بیماری را داشتم. همبازی من، امیرحسین رستمی به شدت به کرونا حساس بود. زمانی که کرونای امیرحسین رستمی تمام شد، خیال من تا حدودی راحت شد. چون می‌دانستم بدنش آنتی بادی دارد، سکانس ها را راحت‌تر برگزار می‌کردم. ولی جو عمومی گروه ما پراسترس بود. همه ترس داشتند. دستیار گریم ما موقع کار کردن از ترس می‌لرزید. آخر سر هم کرونای سختی گرفت.
البته تضمینی نیست که فرد مبتلا به کرونا دوباره کرونایی نشود.
درست است. ولی بعد از یک بار ابتلا نگرانی من خیلی کم شد. من با کرونا خیلی راحت کنار آمدم. مراقبت می کردم. ولی هیچ وقت زندگی را بر خودم تلخ نکردم. استرس کرونا نداشتم.
چرا با وجود این که داستان سریال همزمان با کروناست، جلوی دوربین کسی ماسک نمی زند؟
آقای نیک نژاد تصمیم گرفتند داستان را در زمان کرونا روایت کنند. خانواده‌ها در جمع خودشان ماسک نمی‌زنند. ولی در مکان های عمومی و جاهای سرپوشیده ماسک دارند. این تصمیم کارگردان و گروه طراحی لباس بوده. من خودم می گفتم اگر کرونا هست، باید ماسک بزنیم. اگر کرونا نیست هم نباید ماسک بزنیم. در داستان ذکر می‌شد ما شخصیت ها همه قبلا از گرگان مبتلا به کرونا شده‌ایم و آنتی بادی داریم. بهانه‌ای درست می کردند که ماسک نزنند. ولی در سکانس‌های کلانتری و بانک ماسک داریم.
فیلمنامه کامل نوشته شده است؟
فیلمنامه تمام شده است و همه می دانیم چه اتفاقاتی می افتد. بیشترین سوالی که از من می‌شود این است که آیا گندم و بهروز ازدواج می‌کنند یا نه. من جوابش را می‌دانم؛ اما نمی‌گویم.
خودتان چه برداشتی از شخصیت گندم و ویژگی‌های او داشتید؟
شخصیت‌های کمدی به‌شدت جذاب‌تر از شخصیت‌های عادی هستند. ولی در تلویزیون نمی شود به شخصیت خیلی بال و پر داد و گفت من این ویژگی‌ها را دارم و آنها را بازی کردم. گندم یک آدم خیلی عادی بود که برخی تکیه‌کلام‌های شیرین به او اضافه شد. او یک زندگی هنری ساده با معضلات شخصی درون‌خانوادگی دارد. اگر بگویم این شخصیت یک ویژگی‌هایی دارد و من آن را اجرا کردم در واقع پررویی کردم. بضاعت من برای درآوردن شخصیت همین قدر بوده است.
می‌توانیم بگوییم گندم نسبت به بقیه آدم‌ها عاقل‌تر است؟ در واقع بلاهتی که دیگران دارند در او نیست.
ویژگی خانواده‌ها در دودکش ساده بودن‌شان است. بحث عاقل بودن و عاقل نبودن نیست. این خانواده به همه اعتماد می کنند و به دیگران پول قرض می‌دهند. گندم نسبت به بقیه اجتماعی‌تر است. او دانشگاه رفته و قاطی معاملات پدرش بوده. نمی شود گفت عاقل تر است. حواسش یک مقدار جمع‌تر است.
در یکی از سکانس‌ها دیگران راجع به عروسک‌سازی حرف می زنند، همه ذهنیت اشتباهی درباره این موضوع دارند. ولی «گندم» خودش یک عروسک‌ساز حرفه‌ای است و درس این رشته را خوانده. در سکانس‌های دیگر هم می‌شود عاقل‌تر بودن او را حس کرد.
دنیای دودکشی‌ها دنیای ساده و کوچکی است. دنیای آنها در قالیشویی خلاصه شده است. ته دنیای‌شان مسافرت گرگان است. گندم یک مقدار دنیادیده‌تر است. او مثل جوان های امروزی است که به قدیمی‌ها یاد می دهند چطور می شود از تبلت استفاده کرد.
به نظر شما جذابیت دودکش به ساده بودن خانواده‌ها برمی‌گردد؟
دودکش بلد بوده که چطور در دل مردم برود. معضلات مردم را جوری می گوید که هم غمناک باشد و هم بامزه. برگ برنده دودکش همین است. البته سریال پایتخت هم همین طوری بود و از دل مردم بیرون آمده بود.
یکی از انتقاداتی که به دودکش می شود این است که ضرباهنگش کند است. بهروز دنبال نیمه گمشده اش می گردد و اتفاق مهم دیگری نمی‌افتد. این انتقاد را قبول دارید؟
من شخصا با این صحبت موافقم. ولی ما در تلویزیون دو سبک کمدی داریم. کمدی قصه مثل سریال باخانمان و کمدی موقعیت مثل سریال دودکش۲. در سریال دودکش۲ بیننده دوست ندارد از آن قالیشویی بیرون بیاید و روابط فیروز و بهروز را از دست بدهد. تکاپوی بهروز با وجود نداری‌اش برای پیدا کردن نیمه گمشده جالب است. من آقای نیک نژاد را در عرصه کمدی موقعیت قبول دارم، دودکش۲ را هم از باخانمان بیشتر دوست دارم. موافقم یک سکانس‌هایی بیش از حد طول کشیده است. ولی همان سکانس ها هم طرفدار دارد. الان یک چیزهایی از حوصله مردم خارج شده است. من به مردم حق می دهم. دوست دارند تندتر به نتیجه برسند. آقای نیک نژاد خودش دودکش ۱ را نوشته و به شدت این سبک را می‌شناسد.
چرا رابطه عاشقانه بهروز و گندم یک طرفه است؟
کاملا یک‌طرفه است. (می‌خندد) بهروز دنیای خودش را دارد و گندم هم از سادگی بهروز خوشش می‌آید. ولی بهروز مرد رویاهایش نیست. الان ما اگر یک راننده یا کارمند ساده ببینیم، می گوییم چقدر آدم خوبی بود. الان سادگی نشانه انسانیت است.
به نظر شما دودکش۲ درباره ازدواج جوانان چه حرف و سخنی دارد؟
دودکش۲ می‌خواهد بگوید شرایط این قدر راحت نیست که جوانی برود فکرنشده ازدواج کند. شرایط خیلی سخت تر از این حرف‌هاست. بهروز می‌گوید من وقتی نمی توانم قرضم را پس بدهم چطور می توانم با نیمه گمشده ام ازدواج کنم.
ترجیح شما بازی در سینماست یا شبکه نمایش خانگی یا تلویزیون؟
الان نظری ندارم. بعد از این سریال باید به خودشناسی برسم. ولی دیگر کمدی بازی نخواهم کرد. ترجیح می دهم فعلا وارد فضای کمدی نشوم. کار بعدی من قطعا درام است. من دو سریال کمدی را تجربه کرده ام. دوست دارم قصه های ملودرام را تجربه کنم.
فیلمبرداری سریال تا کی طول می‌کشد؟
اگر اتفاق خاصی نیفتد، ۱۲ مرداد فیلمبرداری تمام می‌شود.
به گزارش ایرنا، سریال «دودکش» برای اولین بار به کارگردانی محمدحسین لطیفی و تهیه‌کنندگی زینب تقوایی در رمضان سال ۱۳۹۲ از شبکه یک سیما پخش شد. فصل دوم این سریال نیز قرار بود در ماه رمضان ۱۴۰۰ روی آنتن برود اما برای پخش در آن زمان آماده نشد.
در خلاصه داستان سریال «دودکش ۲» با اشاره به همان تکیه‌کلام‌ها آمده است: «خانواده فیروز مشتاق که بی‌قیف و قپی به سفری رفته‌اند، در راه بازگشت به تهران با دختری همسفر می‌شوند که از نظر بهروز، «نیمه گمشده» قلمداد می‌شود و به ضرس قاطع، شروعی برای فرو رفتن خانواده در آمپاس است! بماند که با آنچه از نصرت و شرایط جدیدش مشهود به نظر می‌رسد، بستر قمپزش گسترده‌تر از قبل شده است و با عقبه‌ای که از آنان سراغ داریم، ماجراهایی آغاز می‌شوند که بی‌هیچ شائبه‌ای در زندگی همه و به ویژه کسانی که پا به قالیشویی می‌گذارند، تاثیرگذار هستند!».
برزو نیک نژاد در فصل اول سریال دودکش، نویسنده بود و در فصل دوم کارگردان مجموعه است.
هومن برق نورد، سیما تیرانداز، بهنام تشکر، نگار عابدی، امیرحسین رستمی، الناز حبیبی، محمدرضا شیرخانلو و یاس نوروزی بازیگران فصل اول دودکش هستند که در فصل دوم نیز با تغییراتی به همراه بازیگران جدید حضور دارند.
برچسب‌ها الهام اخوان فیلم دوزیست بهنام تشکر گرگان برزو نیک نژاد ماه رمضان شبکه یک سیما سیما تیرانداز نگار عابدی هومن برق نوردمنبع: ایرنا
کلیدواژه: الهام اخوان فیلم دوزیست بهنام تشکر الهام اخوان فیلم دوزیست بهنام تشکر گرگان برزو نیک نژاد ماه رمضان شبکه یک سیما سیما تیرانداز نگار عابدی هومن برق نورد سریال دودکش۲ سریال دودکش نیمه گمشده سکانس ها شخصیت ها نیک نژاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۶۳۱۹۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پدر مددکاری اجتماعی ایران: تعطیل کردن نمایش خانگی دردی از بحران‌های اجتماعی دوا نمی‌کند
معضلات اجتماعی که دسته بزرگی از مسائل مختلف را در برمی‌گیرند، مدت‌هاست که به بخش گریزناپذیری از پرداخت به واقعیت‌ها تبدیل شده و انعکاس آنها در فیلم و سریال‌ها از ملزومات شکل دادن به داستانی بر مبنای حقیقت محسوب می‌شود. اتفاقی که البته اغلب مورد نقد قرار گرفته و بخشی از شیوع همان معضلات به گردن آن انداخته می‌شود. اما مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه نظری خلاف این موضوع دارد و معتقد است که نباید بار همه مسائل را بر گردن فضایی مثل نمایش خانگی انداخت، فضایی که بی‌پرده‌تر، از آنچه در جامعه شاهدش هستیم می‌گوید. اقلیما در گفتگو با جوان آنلاین، در خصوص دخیل بودن رسانه‌های مختلف از جمله شبکه نمایش خانگی در اشاعه معضلی مثل اعتیاد یا مصرف دخانیات که در برخی از آمار به آن اشاره می‌شود، بیان کرد: زمانی که از یک مسئله اجتماعی حرف می‌زنیم، باید حواسمان باشد که آن معضل یک روزه به وجود نیامده و اشاعه آن به دست کم چند سال زمان نیاز دارد. در واقع نمی‌توان گفت که، چون در فلان سریال بازیگری سیگار می‌کشد، پس او باعث افزایش مصرف دخانیات شده است، بلکه تمام این آثار معلولی از علت اصلی هستند. او با تأکید به لزوم رفع علت هر معضلی از پایه و اساس آن افزود: در این چرخه اگر به عنوان مثال دزدی را گرفتند، نمی‌توان گفت، چون پلیس حواسش نبود، او دزد شده چرا که تبدیل یک انسان به فردی که دزدی می‌کند در یک لحظه اتفاق نمی‌افتد، بیکاری، گرانی و موارد دیگری هستند که به هم متصل‌اند و در نهایت باعث می‌شوند تا یک نفر دست به دزدی بزند. در سوی دیگر اگر به من بگویند فردی دو سال است که درگیر اعتیاد شده، من آن را نمی‌پذیرم و مثلا اگر آن فرد ۲۲ ساله باشد، می‌گویم او ۲۲ سال است که اعتیاد دارد چرا که از بدو تولد او تا این سن موارد گوناگونی مثل شرایط اجتماعی، مدرسه، محیط، جامعه و ... در رشد او و سوق دادنش به این سمت دخیل بوده‌اند، تا جایی که او دیگر طاقت نیاورده و درگیر این جریان شده است. به همین دلیل است که قبل از ارائه هر آماری باید ریشه آن را پیدا و حل کرد. عدم وجود آمار متقن هم یکی دیگر از مواردی بود که اقلیما با اشاره به آن گفت: هر کسی که درباره موضوعی آماری را ارائه داد، قابل قبول نیست و باید دلیل و مدرک داشته باشد چرا که در واقعیت ما به معنی واقعی کلمه آمار دقیقی از اشاعه معضلات مختلف نداریم. در این میان هر فردی به خودش اجازه می‌دهد تا حرف بزند و آمار بدهد، جریانی که در کلِ مملکت ما اغلب به چشم می‌خورد و باعث شده تا هر کسی در هر فضایی پیرامون جریانی که تخصصش را ندارد، نظر بدهد. مصطفی اقلیما پدر مددکاری اجتماعی ایران، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه این جامعه‌شناس افزود: گاهی می‌گویند اگر جوانان گرایش بیشتری به سیگار و دخانیات پیدا کرده‌اند، به دلیل نمایش آن در سریال‌ها است، در صورتی که همانطور که اشاره کردم، این انعکاس معلول علت اصلی آن است. یک جوان سیگار می‌کشد، چون بیکار است، حوصله‌اش سررفته یا درگیر فشار‌های روانی شده که همین جامعه به آن وارد کرده است. این قیاس هم مثل چسباندن عنوان افسردگی به هر بیماری است که حال خوبی ندارد. جالب است بدانید هیچ روانشناس و روانپزشکی در زمینه افسردگی به معنای واقعی در ایران کار و تحقیق منسجم نکرده است و از طرفی به هرکسی که می‌گوید حالم خوش نیست، عنوان افسرده را می‌دهند! این در حالی است که اتفاقا ما چندان افسرده واقعی نداریم، کسی که افسرده است نمی‌تواند بار‌ها با خانواده‌اش بحث کند یا حتی فعالیت خاصی داشته باشد، اما مثل خیلی از موارد، این عنوان یعنی افسردگی را به هرکسی که به دلایل مختلفی خوب نیست، اختصاص می‌دهند. اقلیما با بیان اینکه نمی‌شود با پاک کردن صورت مسئله، جلوی مردم را گرفت، عنوان کرد: در ادامه همین جریان است که در خصوص فضایی مثل نمایش خانگی چنین آماری مطرح می‌شود تا بهانه‌ای باشد برای تعطیل کردن آن، اما نمی‌شود جلوی مردم و اشاعه معضلات اجتماعی را به این صورت گرفت و این اقدامات تنها دخالت در کار دیگری محسوب می‌شود. ما در این موارد به علت‌ها فکر نمی‌کنیم و تنها معلول را می‌بینیم. می‌گوییم نمایش خانگی به بعضی بحران‌ها دامن می‌زند، پس باید آن را جمع کرد! غافل ازینکه با این اقدام مشکل را ده برابر کرده‌ایم، زیرا بعد این سوال به وجود می‌آید که اگر مردم این سریال‌ها را نبینند، پس چه چیزی را تماشا کنند؟ تلویزیونی را که هیچ برنامه‌ای ندارد و تنها معطوف به خبر و چند برنامه گفتوگو محور است یا ماهواره و رسانه‌های دیگر را؟ مردم نمایش خانگی و سریال‌ها را دنبال می‌کنند، چون قصه دارد و در جایی مثل تلویزیون این اتفاق وجود ندارد. پدر مددکاری اجتماعی ایران در پایان خاطر نشان کرد: در تمام جوامع با مطرح کردن مشکلات به دنبال حل آن می‌روند، این اتفاقی است که باید به آن پرداخته شود نه آماری که در واقع وجود ندارد و یا دقیق و درست نیست. آمار باید برگرفته از تحقیقی مدون باشد نه اینکه بر مبنای نظر یک یا چند نفر شکل بگیرد و ارائه شود. ما این شکل از آمار را نداریم، چون هزینه زیادی می‌طلبد و امروز استاد دانشگاه و محقق ما، راننده اسنپ شده، اما این بودجه در اختیارش قرار نمی‌گیرد، چون اگر بخواهد روی یک موضوع کار کند، باید هزینه زیادی صرف آن شود و وقتی این اتفاق نمی‌افتد، یک نفر صحبتی را مطرح می‌کند و دیگری با اعلام اینکه مثلاً شیوع اعتیاد را بررسی کرده‌ایم آن را مطرح می‌کند. علاوه بر این ما با آسیب‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کنیم که همه و همه عامل شکل‌گیری معضلاتی مثل اعتیاد، بزهکاری و... می‌شوند. در این میان هم اغلب کسی پاسخگو نیست. کانال عصر ایران در تلگرام
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت